De zuur-base balans is een heel belangrijk onderdeel van een goede gezondheid. Hoe zuur of alkalisch je lichaam is wordt aangegeven in pH, waarbij de H staat voor Hydrogen = waterstof. Ieder orgaan heeft zijn eigen zuurgraad. Je kunt de zuurgraad je lichaam meten met urine of speeksel. Een te hoge zuurgraad is een lage pH waarde, hoe hoger de pH hoe meer alkalisch. Het best is om een neutrale pH te hebben. Verzuring is ongezond, maar te alkalisch ook.
De pH schaal varieert van 0 , wat erg zuur is, tot 14 wat erg alkalisch is. Puur water is 7, dit is neutraal. Een gezonde pH is neutraal of licht alkalisch, van 7 of 7,2. Je kunt met urinetest de pH van je lichaam meten. Als je pH te zuur of te alkalisch is moeten de nieren extra hard werken om de zuurgraad in je bloed te neutraliseren.
Als een vloeistof alkalisch is bevat het veel basen, vandaar dat alkalisch en base als woord door elkaar worden gebruikt, het zijn twee verschillende dingen maar alkalisch is de staat, een base een stof die voor die alkalische staat zorgt.
>Zure urine wordt volgens het U.S. National Library of Medicine gezien bij verhoogd xanthine, cystine, urinezuur en calciumoxalaatstenen.
>Alkalische urine bij calciumcarbonaat, calcium fosfaat en magnesium fosfaat stenen.
Je meet je zuurgraad van je lichaam met speeksel of urine, niet met ontlasting. De pH waarde in een ontlastingsonderzoek geven alleen de pH in de ontlasting en dikke darm weer en zegt voornamelijk wat over je darmflora, niet over je hele lichaam.
Wat verzuurt je lichaam?
- Bijna alles wat je eet en drinkt, inclusief gekookt en bewerkt voedsel, suiker en snelle koolhydraten verzuurt het lichaam enorm.
- Bijna alle recreatieve dranken zijn zuur, inclusief koffie, zwarte thee, commerciële sappen, melk, frisdranken en alcohol.
- Stress voegt enorme hoeveelheden zuur aan het lichaam toe,
- De gifstoffen uit het milieu maken het lichaam ook zuur. De industrialisatie heeft ons milieu vanaf het begin vergiftigd en verzuurd. Toxinen hebben zich geconcentreerd op de noord- en zuidpool vanwege luchtstromingen en heersende weerpatronen.
- Gezien de hoeveelheid zuur die dagelijks aan de gemiddelde persoon wordt toegevoegd, zou het voor iemand buitengewoon moeilijk zijn om zijn lichaam te verkalken ofwel alkaliseren.
Koolhydraatarm of ketogeen eten en de zuur-base balans
Op de vele gezondheidswebsites adviseert men weinig vlees te eten omdat vlees het lichaam zou verzuren. Het is dan ook een vraag die ik vaak krijg. Te veel vlees en vooral rood vlees is toch niet goed voor je lichaam? Dat is wat men zegt, maar zo simpel ligt het niet, want er zijn altijd ‘als’ en ‘maar’, EN nieuwe onderzoeken en ontwikkelingen.
De huidige, waarschijnlijk verouderde opvatting is: Verzuring zorgt voor verlies van calcium en kan tot osteoporose leiden. Andersom houdt je lichaam teveel calcium vast als het te alkalisch wordt.
Als iemand een proteïnerijk dieet volgt zou je denken dat men dus flink verzuurt. Maar dat is niet zo, mits je het op de juiste manier doet. Als je de urine onderzoekt van iemand die veel proteïnen eet, zie je een flink hoog calcium gehalte. Men dacht dus altijd dat dit calcium was wat uit de botten wordt getrokken, en dat daardoor osteoporose ontstond. Maar na onderzoek blijkt dat dit niet zo is.
Dit is calcium wat uit het dieet komt, het wordt niet uit botten getrokken.
In het onderzoek zag men dat de hoge proteïne consumptie de calcium opname verhoogt, van 19 naar 26%. Opeens is er extra calcium in het bloed, dus dan denken de nieren waarschijnlijk: Oeps, wat gaan we met al dat calcium doen?? En vervolgens dumpen ze dit in de urine.
Als je een biefstuk eet, komt 90% van het extra calcium in de urine dus niet uit je botten maar uit je biefstuk. Dus misschien kan proteïne de oplosbaarheid van calcium verhogen doordat het de maagzuurproductie verhoogt.
Wat ook de reden is, er wordt meer calcium in de urine uitgescheiden, maar er wordt ook meer calcium opgenomen. Er wordt uiteindelijk wel meer calcium uitgescheiden dan er wordt vastgehouden, maar dit kan mogelijk gecompenseerd worden doordat er minder verloren wordt in de ontlasting. Dit zie je ook bij meer extreme diëten waarbij men 500 gram rundvlees en weinig fruit en groenten eet. Meer calcium in de urine en meer calciumopname.
Een ander onderzoek:
Geef mensen een dieet met veel dierlijke eiwitten, maar voeg alkali zout toe om het zuur te neutraliseren. De hoeveelheid zuur werd niet alleen geneutraliseerd, er was ook nog steeds een verhoogde calciumuitscheiding in de urine.
Als ons lichaam het zuur wat we via ons dieet binnenkrijgen niet verwerkt met calcium uit de botten, hoe doet het het dan. Misschien met onze spieren. Alkalische diëten beschermen onze spiermassa.
De verhoogde calcium opname kan alleen compenseren als je voldoende hebt ingenomen. Bijvoorbeeld, het zuur uit je dieet kan in verband worden gebracht met een lagere botdichtheid als je tot 800 mg per dag binnen krijgt.
Een verzuurd lichaam is dus een ongezonde situatie, de gifstoffen, het eten van veel snelle koolhydraten en suiker, weinig groenten en snelle bewerkte voeding werkt een zuur lichaam in de hand. Een verzuurd lichaam verzwakt en zorgt voor ziekte.
Natuurlijk zijn er nog veel meer bases. Ammoniak, soda, calciumcarbide of natriumacetaat zijn ook basen. Water of zelfs waterstoffluoride (met SbF5) zijn soms basen.
Waarom je veel zout moet gebruiken bij een eiwitrijk dieet
Als je met een koolhydraatarm of ketogeen dieet begint scheidt je dus meer calcium uit. Je urine is dus alkalisch. Urine kan alkalisch zijn als reactie op een te zuur lichaam. Als je urine alkalisch is betekent het dat je lichaam in transitie is naar een andere stofwisseling. Je scheidt veel calcium uit om de zuren van het vlees te neutraliseren. Het is niet goed als dit calciumgehalte zo hoog blijft. Daarom is het essentieel om bij aanvang van een dieet met veel eiwitten en weinig koolhydraten je zoutinname drastisch te verhogen.
De reden hiervoor is tweeledig:
- Door weinig koolhydraten te nuttigen daalt je insulineproductie omdat er weinig suikers te verwerken zijn. Insuline en glucose houden vocht vast. Minder insuline zorgt voor het vrijlaten van vocht, waar zouten in zitten. Als je vocht vasthield ga je in de eerste paar weken veel plassen. Die zouten moet je aanvullen.
- Zout neutraliseert de zuren in de eiwitten. Als je te weinig zout in je cellen hebt drogen de cellen uit en kunnen ze afsterven. Een te hoog suikergehalte in de cellen zorgt voor een tekort aan zout. Ook een te hoog waterstof (Hydrogen) gehalte verlaagt de zout in de cellen.
Gebruik je te weinig zout, dan kun je dus in de problemen komen.
De cellen zijn afhankelijk van een goede balans van natrium, kalium magnesium en calcium. Te weinig zout en kalium verhoogt calcium en magnesium. Alleen is er van magnesium vaak een tekort waardoor calcium verhoogt, de celwanden verharden waardoor voedingsstoffen er moeilijk doorheen kunnen dringen en de cel niet goed gevoed kan worden.
Gebruik je voldoende zout, dan worden de cellen voorzien van voldoende vocht en worden de zuren geneutraliseerd waardoor er geen verzuring optreedt. Bij een carnivoor dieet waar men voornamelijk eiwitten gebruikt wordt er 5-8 gram extra zout per dag geconsumeerd.
De pH in de urine zou bij voldoende zout gebruik neutraal moeten zijn.
Ammoniak en verzuring
Calcium maakt urine alkalisch maar daarnaast speelt ammoniak ook een rol.
Als de zuurgraad te hoog is doen de nieren een laatste poging om de cellen en weefsels te beschermen. Ze verhogen de productie van het hormoon glutaminase. Dit zorgt ervoor dat er meer ammoniak uit het aminozuur glutamine wordt vrijgelaten. Ammoniak is erg alkalisch en daarom is de pH van de urine erg hoog. Dit is het nood back up systeem om het tekort aan natrium reserves te vervangen. Deze neutraliseren de sterke zuren van een dieet met veel proteïnen.
Dus als je te weinig zout gebruikt, wordt de pH te hoog, dit heeft ook invloed op de darmen, de bacteriën kunnen niet toenemen en de enzymen hun werk niet goed doen. Ze kunnen niet leven in deze alkalische omgeving.
Een verhoogde pH is een teken om meer zout te nemen. Dit kun je doen als puur zout en in de vorm van groenten. Eet veel groenten, minstens 750 gram per dag en gebruik vooral meer groenten die veel natrium bevatten, zoals koolsoorten, wortels, radijs, komkommer, tomaten en paprika’s. Dit is mede een reden waarom ik mensen met een te laag natriumgehalte veel kool laat nuttigen.
Ruikt je urine naar ammoniak dan weet je dat je te weinig zout binnenkrijgt.
De geur van ammoniak ruik je meestal in kamers van patiënten die in de laatste stadium van kanker zijn. Een baby luier die naar ammoniak ruikt is een lichaam die zich aanpast aan dieet met veel stikstof= meer groenten en vlees.. Het lichaam is een heel mooie machine met back up systemen die perfect reageren op iedere situatie. Als we deze back up systemen teveel aanspreken door onze manier van leven en door te veel verzurend voedsel te eten, kunnen ze uiteindelijk afbreken.
Als je te alkalisch bent is dit een teken dat deze afbraak al gaande is. Alle ingenomen stoffen en alle situaties (fysiek, emotioneel, mentaal) hebben invloed op het lichaam en laten een alkalisch of zuur as residu achter in de urine.
De naast een te lage pH is ook een te hoge pH schadelijk.
Mineralen gebruik in het lichaam zorgt voor zure as
Dat klinkt misschien eng, maar is heel normaal. Een mineraal zorgt voor energie verbranding, het wordt verbruikt. Zwavel, jodium chloor, fosfor, bromine, koper, silicium en fluoride zijn allemaal zuurvormende mineralen omdat ze een negatieve lading hebben. Het lichaam gebruikt verschillende mineralen, waarvan er veel zure as achterblijft als ze zijn opgebruikt. Elke hartslag treedt bijvoorbeeld op als gevolg van magnesiumverbranding.
Zenuwen moeten in precies de juiste volgorde afvuren om spieren te stimuleren die de kamers van het hart samentrekken. Omdat het magnesium wordt gebruikt, ontstaat er zure as en deze moet uit de reactie worden verwijderd. Het lichaam kan dit prima doen als het gezond en alkalisch is en de verschillende systemen in balans zijn. Wanneer minerale as niet uit het lichaam wordt verwijderd, hoopt het zich op en verzuurt het.
Dit is een probleem, een groeiend probleem, want het eten van te weinig eiwitten wordt gepromoot omdat dit mee zou werken aan verzuring, wat niet klopt, en vervolgens ontstaan er na verloop van tijd gezondheidsproblemen. De huidige adviezen zijn gebaseerd op een westers dieet met teveel suikers en snelle koolhydraten omdat dit het verdienmodel is van de voedingsindustrie.
Hierdoor slaan mensen vaak te ver door naar koolhydraten en gebruiken te weinig vetten en eiwitten.
Het belangrijkste is dus dat de elektrolyten in balans zijn. Een natrium (zout) tekort komt heel veel voor.
De darmgezondheid en zuur-base
Ik zal je vertellen hoe de gemiddelde cliënt bij mij komt:
“Ik heb histamine problemen, darmklachten en vermoeidheid. Ik eet toch heel gezond.” Ik kijk dan bij de intake naar het voedingsdagboek en zie een dieet zoals dit door de huidige trend wordt voorgeschreven: Veel plantaardig, wel gevarieerd en maar een klein beetje eiwitten en ook niet zoveel vetten en groenten, zout gebruik is minimaal, zoals men is geadviseerd.
Vervolgens doen we de fecestest waarbij de darmflora en spijsvertering wordt onderzocht. En ik heb het nog niet meegemaakt dat de dikke darm (dat gedeelte wordt bij dit onderzoek beeld gebracht) verzuurd was, hij is heel soms normaal (wat in mijn praktijk vrij zeldzaam is), maar bijna altijd te basisch/alkalisch.
Een licht alkalische ontlasting is op zich normaal. Alhoewel de norm op 5.8-6.5 staat. Is het hoger, dus vanaf 6.6 dan is de ontlasting te alkalisch.
Een zure ontlasting is een groter probleem. Dit kan wijzen op lactose intolerantie of een E.coli infectie of een overgroei aan zuurvormende bacteriën zoals Lactobacillus soorten. Aangezien er bij mensen met histamine en mestcel problemen een groot tekort aan deze bacteriën is, is de pH vaak hoger dan 6.8.
In een zure omgeving kunnen bacteriën en enzymen hun werk niet doen, maar in een te alkalische omgeving ook niet. Dit betekent dat het lichaam tijdens de spijsvertering niet voldoende zuren kan produceren en voeding niet goed verteerd.
De meest voorkomende reden van een te hoge pH is een tekort aan de beschermende bacteriën en dus hierdoor ook een tekort aan SCFA, dit zijn de korte keten vetzuren die butyraat produceren. Pathogene organismen vinden dit een fijne leefomgeving, je ziet dan ook vaak een overgroei aan candida, parasieten, enterobacterbacteriën en/of e.coli.
Dit kun je corrigeren met probiotische supplementen en een dieet met veel vezels. FOS, fructo oligosachariden en haverzemelen zijn goed om bifidobacteriën te laten groeien, maar vormen vaak een probleem voor mensen met histamine intolerantie omdat dit suikers zijn en gaan fermenteren. Ook zie ik dat ondanks het gebruiken van sterke en goede probiotica de lactobacillen maar niet in aantal toe willen nemen, mede omdat gefermenteerde producten en alles wat suikers bevat en dus in de darm kan gaan fermenteren, niet gebruikt kan worden.
En als tweede reden omdat er bijnieruitputting is waardoor er teveel zout wordt uitgescheiden en het natrium gehalte in de cellen veel te laag is.
Het verlagen van de pH is dus bij histamine intolerantie en mestcelactivatie nog niet zo makkelijk. Zout is essentieel, ook voor de bijnieren en daarnaast het ondersteunen met de juiste verhouding van koolhydraten, vetten en eiwitten, hoeveel dit is verschilt per persoon en de gezondheidsproblemen.
De pH kan ook verhogen als gevolg van diarree die niet ontstaat door voedsel, door colitis ulcerosa, villeuze adenoom en mogelijk door antibiotica (waardoor er minder fermentatie in de darm plaatsvindt).
Mestcelactivatie en zuur-base
Calcium
Een te hoog intracellulair calcium geeft de mestcellen de prikkel om te degranuleren, ze vallen uit elkaar en laten onder andere veel histamine vrij.
Calcium is volgens dr. L Wilson verhoogd om het lichaam te beschermen tegen gifstoffen, vooral zware metalen. Het werkt als een schild om alles buiten te houden.
Recent moleculair cel onderzoek uit 2020, gepubliceerd op News Medical Net, zie hierboven, liet zien dat calcium verhoogd door een reactie van het immuunsysteem.
Bij een haarmineraal onderzoek kijk ik, naast de zware metalen belasting, vooral naar de elektrolyten: Calcium, magnesium, natrium en kalium. De mineralen in haar geven weer wat er zich op cellulair niveau afspeeld. Calcium is hier bijna altijd verhoogd, magnesium varieert en natrium en kalium zijn bijna altijd extreem laag. Als het calcium in de cellen te hoog is, spreek je van alkalisatie, de celmembraan is dan vrij hard (calcium maakt hard, magnesium maakt zacht).
Een verhoogd calcium in de cel activeert de mestcellen waardoor ze hun mediatoren waaronder veel histamine vrijlaten.
Natrium speelt een sleutelrol
In het haaronderzoek is er zoals gezegd bijna altijd een groot tekort aan natrium. Dit ontstaat door bijnieruitputting als gevolg van stress en de overgang.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24492487/
Oestrogeen en progesteron zijn belangrijk voor de regulatie van het vocht in het lichaam, voor de cardiovasculaire functie en de bloeddruk reactie op natrium.
Als een vrouw ouder wordt, wordt de dorstgevoeligheid minder, maar je lichaam heeft nog steeds evenveel vocht nodig als voorheen.. Oestrogeen zorgt ervoor dat je vocht vast houdt. In de overgang daalt het oestrogeen flink en dus loop je sneller het risico dat je uitdroogt.
Progesteron kan het vasthouden van vocht door oestrogeen verminderen doordat het competitie heeft van aldosteron, het hormoon in de bijnier dat het vocht reguleert.
Als de bijnier echter uitgeput is en er een tekort aan aldosteron is wordt er meer vocht en natrium uitgescheiden. Als dan het oestrogeen drastisch daalt, verlies je nog meer vocht en natrium.
Heb je daarnaast insulineresistentie, dan wordt het glucosegehalte in de cellen te hoog, is er een tekort aan natrium en een tekort aan vocht en worden de mestcellen geactiveerd om histamine vrij te laten.
Histamine verwijdt de bloedvaten waardoor er makkelijker vocht naar de cellen kan stromen en je cellen gered worden van uitdroging.
De eerste belangrijke stappen om mestceldegranulatie te voorkomen zijn dan ook: veel drinken, suiker vermijden en zout verhogen.
Dan komt het met de pH ook wel goed.
(https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30299649/)
Het technisch fysiologische verhaal
Hoe reguleren de cellen deze ion-kanalen?
Het technische verhaal Bij mensen met MCAS en/of histamine intolerantie zijn de elektrolyten uit balans waardoor de mestcellen overmatig reageren. Hier spelen calcium en natrium belangrijke rollen. Een mestcel kan getriggerd worden door veranderingen in de cellen. Iedere cel is elektrisch geladen. Daarom spreekt men van elektrolyten, deze mineralen bepalen de elektrische lading. Calcium, natrium en kalium zijn positief geladen ionen. Als er plotse veranderingen in de samenstelling van deze ionen concentraties ontstaan, activeert dit veel verschillende soorten immuuncellen. Cellen reguleren de hoeveelheid van de ionen via eiwitten die we ion-kanalen en ion-pompen noemen. Als er een plotse verandering is, verhoogt het calciumgehalte (zie kader), dit zorgt voor de vrijlating van histamine uit de mestcellen. Dit veroorzaakt een allergische reactie op cellulair en systemisch niveau. Het verschil tussen een allergische reactie en mestcelactivatie syndroom is dat er naar mijn idee bij overmatige mestcel activatie geen sprake hoeft te zijn van een immuunreactie van IgE, IgA, IgG of IgM. Bij een allergische reactie is er een IgE immuunreactie. Bij mestcelactivatie reageren mestcellen overmatig door veranderingen van samenstellingen in de elektrolyten in de cel door insuline resistentie (Dr. Afrin), warmte/koude, stress, inspanning en voedselintolerantie (IgA, IgG, IgM) en mogelijk een mutatie in de ionkanalen waardoor deze veel gevoeliger zijn, zoals je dit ook zit bij mensen met migraine. (Angela A.Stanton PhD) Er zijn veel mensen die naast migraine ook histamine klachten hebben. Mestcellen reguleren de hoeveelheid calcium, net als veel andere cellen, door calcium vrij te laten uit de opslag binnen in de cel. Het endoplasmatisch reticulum (ER) is een orgaan binnen de cel en de grootste opslag organel voor calcium in de cellen. Ook andere organellen in de cellen, zoals mitochondrien (de energiecentrale in cellen) en de lysosomen(de vuilnisbak in de cellen), kunnen ook op verzoek calciumionen leveren. Al deze organellen in de cel, worden door membranen begrensd en in die membranen zitten gespecialiseerde ion-kanalen. Dan komen we nu op een cruciaal punt. Er zijn verschillende soorten membranen, een van deze membranen, bevat een eiwit dat behoort tot de familie die bekend staat als kanalen met twee poriën (TPC’s). Een van deze, de TPC1, speelt een belangrijke rol bij het reguleren van veranderingen in de intracellulaire verdeling van calciumionen tussen endolysosomen en het ER. Als de genen voor deze TPC1 met medicatie geremd wordt, verandert dit de hoeveelheid calcium in de organellen. Een te hoge ph is dus een te hoog calciumgehalte in de urine en in het lichaam. Dit onderzoek was gewijd aan het ontwikkelen van mogelijk nieuwe medicatie om allergien en mestcelziekten te behandelen. Naar mijn idee kan het veel eenvoudiger: Check het intracellulair natriumgehalte en zorg dat deze op peil komt, maar ik ben geen arts. Wil je hier meer over weten dan adviseer ik je met een arts te spreken. |
De pH van je lichaam meten
Als je je gehele gezondheid wil bepalen, is het meten van de pH van het lichaam een eenvoudige eerste belangrijke stap.
De pH van het lichaam wordt gemeten via het speeksel of de urine. Veel dingen kunnen ervoor zorgen dat de pH van urine of speeksel snel stijgt of daalt. Het consumeren van extreem alkalische stoffen zoals asperges of geïoniseerd water kan bijvoorbeeld de urine zuur maken omdat ze zure afvalstoffen effectief uit het lichaam verwijderen. Bij volharding zal het consumeren van alkalische stoffen de algehele pH van het lichaam echter alkalischer maken.
Speeksel is een nauwkeurige meting van de pH zolang je 45 minuten niets hebt gedronken of gegeten voordat je de pH gaat meten.
Lakmoes pH-papier is de meest nauwkeurige meting van de pH van speeksel. Kleur pH-testdruppels (fenolrood) zijn iets nauwkeuriger dan lakmoespapier, maar beide zijn afhankelijk van de kleur die overeenkomt met het oog, wat enigszins subjectief kan zijn. Het is moeilijk om de exacte pH van een vloeistof te bepalen binnen een enkel logaritmisch punt, dat wil zeggen het verschil tussen 9 en 10, laat staan een tiende van een punt.
Alle chemische stoffen, natuurlijk en niet natuurlijke hebben een pH gehalte, dit is een maateenheid voor waterstof (de H is van hydrogen). De schaal varieert van 0 tot 14.
0 is puur zuur en 14 is puur alkalisch. 7 is neutraal.
Een optimale zuurgraad zou tussen 7.35 en 7.45 moeten zijn, dit is licht alkalisch. Hoewel de nieren en andere organen werken aan een gezonde pH, zijn er omstandigheden die tot een verhoogd alkalisch gehalte leiden, dit noemt men alkalose.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30299649/
Regulation of Orai/STIM Channels by pH
https://www.hormonesmatter.com/happy-ending-migraines-benefits-milk/
https://cluelessdoctors.com/2020/03/23/keto-carnivore-electrolytes-water-retention-more/
https://www.news-medical.net/news/20200723/Study-shows-how-mast-cells-regulate-calcium-levels-to-control-the-immune-response.aspx
