Als je chronische netelroos (urticaria) hebt en een dieet helpt niet voldoende zou het kunnen dat de oorzaak van de netelroos in de schildklier ligt. Met name een trage schildklier (hypothyreoidie) of de ziekte van Hashimoto, waarbij de schildklier ook traag werkt kunnen urticaria veroorzaken. Ongeveer 12 procent van de mensen met chronische netelroos, ook wel urticaria genoemd, heeft een onderliggende auto-immuun schildklieraandoening.
Lees hier hoe Vitamine D met de schildklier beinvloed
Behandeling van chronische urticaria is gebaseerd op het verlichten van de symptomen wanneer ze zich voordoen en het voorkomen van symptomen waar mogelijk. Maar als een schildklieraandoening de oorzaak is van de urticaria, kan de diagnose en behandeling van de schildklieraandoening de sleutel zijn om je huidaandoening te verbeteren.
Symptomen van chronische netelroos bij schildklier aandoeningen
De symptomen van netelroos bij schildklier aandoeningen zijn vergelijkbaar met de symptomen van netelroos vanwege een andere oorzaak.
- Vlekkerige gebieden van zwelling of striemen (wieltjes) op je borst, rug, nek, gezicht of billen. Soms ook op de armen of benen, maar vaker op de dijen en bovenarmen.
- De huidletsels van netelroos kunnen roze lijken en sommige jeuken of kunnen worden gekenmerkt door een stekend of branderig gevoel. Netelroos ontwikkelt zich vaak plotseling op de huid en bereikt snel, binnen een paar uur, hun maximale grootte en vervagen dan binnen een paar dagen. Nieuwe huidletsels kunnen verschijnen als de oude verdwijnen.
- Chronische netelroos wordt gedefinieerd als netelroos die bijna elke dag gedurende zes of meer weken aanwezig is.
Wat is het verband tussen de schildklier en chronische netelroos?
Chronische netelroos is vaak het gevolg van een bepaalde voedselallergie of door allergenen in de omgeving, zoals pollen. Wanneer er geen duidelijke trigger is, wordt de aandoening gediagnosticeerd als “idiopathische urticaria”. Als dit laatste het geval is, kan een schildklieraandoening de oorzaak zijn.
Schildklier antilichamen, zoals anti-thyroïde peroxidase (anti-TPO) en anti-thyroglobuline (anti-Tg), zijn immuun proteïnen die de schildklier aanvallen en auto-immuunziekten van de schildklier veroorzaken, zoals de ziekte van Hashimoto en de ziekte van Graves.
Mensen met chronische netelroos hebben veel meer kans op schildklier aandoeningen en verhoogde schildklierantilichamen dan mensen die geen huidaandoening hebben.
Het is onduidelijk of de antilichamen van de schildklier een oorzakelijke rol spelen in de verband tussen chronische netelroos en een auto-immuun schildklier aandoening, of dat ze slechts een teken zijn van beide aandoeningen.
Naast ideopathische urticaria is er ook subklinische urticaria, hierbij geeft een bloedonderzoek aandat het TSH te hoog is, terwijl de vrije T4 een normale waarde heeft. Het is belangrijk op te merken dat antithyroid-antilichamen kunnen worden verhoogd als je een subklinische schildklieraandoening hebt, bij een subklinische aandoening heb je geen symptomen. Het is dus mogelijk dat netelroos een teken kan zijn voor deze onderliggende zorg.
Een subklinische schildklieraandoening wordt meestal in verband gebracht met licht abnormale testresultaten van schildklierhormoon. Na verloop van tijd kan de subklinische schildklieraandoening zich ontwikkelen en uiteindelijk symptomen veroorzaken. Vroege diagnose kan ziekteprogressie en complicaties helpen voorkomen.
Weet echter dat netelroos somsinverband wordt gebracht met verhoogde schildklier-antilichamen zonder subklinische schildklieraandoening en dat schildklieraandoeningen zich nooit kunnen ontwikkelen – zelfs niet in de aanwezigheid van schildklier–antilichamen.
Behandeling van netelroos en de schildklier
Netelroos kan met een paar verschillende benaderingen worden behandeld. De belangrijkste aanpak is om triggers te voorkomen, zoals voedingsallergieën en stoffen die je huid irriteren. Deze blootstellingen kunnen een aanval van netelroos veroorzaken (of je nu een schildklierziekte hebt of niet), en ze opzij zetten om uitbraken te voorkomen is veel effectiever dan de behandeling van netelroos wanneer ze zich voordoen.
Ondersteun de lever
Als de lever niet goed werkt heeft dit ook gevolgen voor de schildklier, De lever zet het niet werkzame T4 schildklierhormoon om in het werkzame T3 hormoon. Als de lever te zwaar belast wordt kan deze omzetting niet goed uitgevoerd worden en zal de schildklier langzamer werken.
Bij huidklachten speelt de lever een rol. Om urticaria te behandelen ondersteun je de lever met ontgiften. Een lever die niet goed kan ontgiften noemt men ook wel een gestagneerde lever, door deze stagnatie kan de lever histamine minder goed afbreken. Als de lever niet voldoende ontgiftingsstoffen heeft, kan het zijn werk ook niet goed uitvoeren. Hierdoor stagneert het afvoeren van gif en afvalstoffen.
Het tekort aan ontgiftingsstoffen, zoals glutathion, kan ontstaan door een zwakke vertering, als gevolg van een dysbiose in de darmflora. Hierdoor nemen de darmen onvoldoende leverversterkende stoffen op. Zorg dus dat je de darmflora en het darmslijmvlies verbeterd, zo kan de lever meer glutathion produceren. Je kunt ook een supplement met ontgiftingsstoffen gebruiken. Als je heel gevoelig bent is het verstandig om niet met een supplement te beginnen waar veel verschillende stoffen in zitten omdat dit te sterk kan zijn en je niet weet op welke stof je reageert.
Goede ontgiftingsstoffen zijn: mariadistel, L-glutahion, N-acetyl-cysteine (NAC), paardebloem, schisandra (fruit),(artisjokblad, bieten extract, frambozenblad, pancreatine), L-carnitine, scuttelaria, zuurbes, kurkuma en L-methionine.
Schildklier onderzoek
Als je netelroos hebt en een vermoeden van een trage schildklier of auto-immuunproblemen in de schildklier laat dan de schildklier onderzoeken en niet alleen de TSH en T4. Wanneer deze waarden binnen de referentiekaders liggen, zal een arts er al snel vanuit gaan dat het actieve T3 hormoon wel zal worden aangemaakt en er niets met de schildklier aan de hand kan zijn.
Dit hoeft echter niet altijd zo te zijn. Als je vaak gestresst bent kun je ook nog ‘reversed T3’ aangemaken(*). Dit is een vorm van T3 waar onze cellen niets mee kunnen. Meet dus ook actief T3. Bij vermoeden van auto-immuunproblemen meet je ook de Anti-TPO. Dit zijn de antilichamen in de schildklier.
Medicijnen slikken
Als je over je hele lichaam netelroos blaasjes hebt, kan het moeilijk zijn om crème over de vele plekken op de huid te wrijven. Je kunt dan beter medicatie slikken.
Vaak worden corticosteroïden en anti-allergiemedicijnen zoals ketotifen (een antihistaminicum) gebruikt om netelroos te behandelen. Houd er rekening mee dat orale steroïden en antihistaminica de schildklierfunctie kunnen onderdrukken. Het is dan belangrijk dat je, zolang je deze gebruikt, de dosis van je schildklier vervangende medicatie moet aangepast worden. Vraag je schildklierarts hiernaar.
Levothyroxine
Wil je een trage schildklier te behandelen dan probeer dan Levothyroxine, dit is een schildklier vervangend medicijn. Het schijnt dat levothyroxine bij een auto-immuun schildklier aandoening beter werkt dan ketitofen. Je moet het dan wel een langere tijd gebruiken. De netelroos vermindert, zelfs bij mensen die verhoogde schildklierantilichamen hebben zonder schildklieraandoeningen.
Behandeling met levothyroxine verlaagt de niveaus van de schildklierantilichamen niet omdat het een schildklier vervangend medicijn is, het is geen behandeling voor de auto-immuunprocessen.
Meer dan netelroos
Andere huidaandoeningen die verband houden met schildklieraandoeningen zijn:
- schildklier dermopathie
- dikker worden van de huid bij de ziekte van Graves
- myxedema, dit is een zwelling die je ziet bij ernstige hypothyreoïdie.
Deze huidaandoeningen lijken geen verband te houden met urticaria.
Voor een juiste diagnose kun je het beste je huidproblemen laten evalueren door een schildklier arts en een dermatoloog.
Notabene
Chronische urticaria kan één van de symptomen van een schildklierziekte zijn, hoewel het niet iedereen met schildklieraandoeningen treft. Deze aandoening is meestal niet het enige teken van schildklieraandoening, maar soms kan het een van de eerste tekenen zijn die aanleiding geven tot schildklierhormoon niveau-tests en een diagnose van schildklieraandoeningen.
Bron: Verywellhealth.com
