Home » obesitas

Tag: obesitas

image_pdfimage_print

Leptine resistentie veroorzaakt mestceldegranulatie

Heb je constant trek in eten, ook al weet je dat je geen honger hebt? Lees dan vooral verder! Het ligt niet aan je wilskracht, het feit dat je je onbedaarlijke trek niet onder controle krijgt is een hormonaal probleem.  Je bent waarschijnlijk leptineresistent. Leptine is een hormoon wat door de vetcellen wordt geproduceerd. Hoe meer vetcellen je hebt, hoe meer leptine. Leptine werkt voornamelijk op de hersenen. 

 Tot nu toe zijn de onderzoeken naar leptine voornamelijk gericht op obesitas omdat mensen met chronisch overgewicht altijd trek in eten lijken te hebben. Maar ook mensen met MCAS en andere mestcelziekten waarbij mestcellen te actief zijn kunnen leptine problemen hebben. 

 

Het hormoon leptine werd pas in 1994 ontdekt, voor deze tijd wisten we dus niet hoe het kwam dat sommige mensen altijd trek hadden en maar niet afvielen, ook niet als ze een streng dieet volgden en zich keurig aan het dieet hielden. 

Hoe werkt leptine?

De bekendste werking van leptine is als hormoon die de boodschap aan de hersenen doorgeeft dat je genoeg hebt gegeten. De vetcellen in je lichaam geven dit hormoon af zodra ze vol zitten. Je krijgt dan ook veel sneller een seintje dat je moet stoppen met eten als je vetrijk eet, dan als je suikerrijk eet. Als je voldoende vetten hebt gegeten, gaat je lichaam vet verbranden in plaats van suikers.  Hoe zwaarder je weegt, hoe meer vetcellen je hebt, hoe meer leptine je hebt.  Hoe hoger je leptinegehalte, hoe meer je hersenen weten dat je minder moet eten om op een gezond gewicht te blijven. Dit is in een gezonde situatie. Zo voorkomt je lichaam overgewicht. 

Hierdoor blijft je lichaam geloven dat je niet genoeg energie hebt opgeslagen en dat je honger hebt. Je blijft dan eten. Daarnaast zorgt je lichaam ervoor dat je minder energie verbruikt zo bespaar  je energie, want het lichaam denkt dat er schaarste is en de energie moet zo efficiënt mogelijk gebruikt worden. 

Mestcelactivatie en leptine

Ook als je slank bent kun je leptine resistent zijn.  Dit komt vooral veel voor bij mensen met MCAS. En dat zijn er naar mijn idee veel meer dan we tot nu toe aannemen. Dr. Afrin, de arts en onderzoeker op het gebied van MCAS legt de link tussen insulineresistentie en MCAS. Mestcellen zitten overal in het lichaam en reageren op signalen uit het immuunsysteem maar ook op uitdroging. Suiker droogt je cellen uit. Een te hoog bloedsuikergehalte activeert mestcellen om te degranuleren en histamine uit te scheiden zodat bloedvaten verwijden en er meer vocht naar de cellen kan. 

Leptine is een hormoon en tevens cytokine, in dit geval werkt deze cytokine als onderdeel van het immuunsysteem door leptinereceptoren te produceren.

 Leptine heeft verschillende taken, het zorgt dus niet alleen dat je trek verdwijnt na het eten van vetten. 

 

Leptine

  • verlaagt de glucose gestimuleerde insuline vrijlating
  • reguleert trek in eten
  • activeert immuuncellen
  • helpt bij het reguleren van de schildklierhormonen
  • reguleert de botdichtheid
  • verhoogt de hartslag
  • hoge bloeddruk
  • reguleert de menstruatie
  • reguleert stofwisseling en energie homeostase
  • reguleert het circadiaanse ritme (gezond waak/slaap ritme )

Hoe ontstaat leptineresistentie?

Verkeerde voeding

Er zijn meerdere oorzaken van leptineresistentie, de meest voorkomende is het teveel consumeren van koolhydraten en dan vooral snelle koolhydraten zoals pizza, pannenkoeken, koekjes, wit brood, snoep, patat, chips. 

 

Maar ook voedsel intolerantie en voedingsallergie kunnen darmklachten, een lekke darm en ontstekingen veroorzaken. Is het lichaam in een constante staat van ontsteking, dan kun je je voorstellen dat mestcellen degranuleren en er leptine vrijkomt en er zo leptineresistentie ontstaat.

 

Verkeerd dag/nacht ritme

Leptine reguleert het dag- en nachtritme, ofwel het Circadiaans ritme.  Andersom is leptine gevoelig voor verstoringen in dit ritme. Als je vaak te laat naar bed gaat en veel achter een scherm met licht zit, computer of televisie, of er is veel straatverlichting en je hebt geen goede gordijnen, dan sta je vermoeid op.

Hierdoor heb je overdag extra trek in koolhydraten en kun je al snel overeten. Ook al heeft leptine een signaal gestuurd om te stoppen met eten. Je neemt toch koolhydraten om je vermoeidheid weg te eten. Er wordt nog meer leptine naar de hersenen gestuurd. Gebeurt dit regelmatig, dan ontstaat er leptine resistentie.

 

Immuunfuncties en leptine

Leptine reguleert ook de immuunfuncties. Dat doet het via de leptine receptor die door immuuncellen tot expressie worden gebracht. Ondanks dat dit bekend is, is er weinig tot geen onderzoek gedaan naar hoeveel dit is. Er is wel aangetoond dat mestcellen in de huid, het maag-darmkanaal, urinewegen en ademhalingswegen leptine tot expressie brengen. Hoe meer overactieve mestcellen hoe vaker de receptoren in de hersenen het signaal krijgen dat er genoeg is gegeten. Als dit teveel en te vaak gebeurt, worden deze receptoren resistent en registreren ze het niet meer. 

 

Aan de andere kant is het zo dat leptine stimuleert mestcellen te degranuleren en histamine vrij te laten.  Het is dus een vicieuze cirkel.

Het bevordert de ontstekingsactiviteit van mestcellen waardoor ze bij ontstekingsprocessen hun stoffen vrij kunnen laten.  Deze ontstekingsactiviteit is gunstig om ziekte te bestrijden. Maar blijvende ontstekingen zorgen in combinatie met leptineresistentie en insulineresistentie voor obesitas en diabetes. 

Zo zag men in een onderzoek bij muizen die genetisch minder mestcellen hadden en een tekort aan leptine, ze snel obees werden en diabetes kregen. 

 

Blijft het leptine voor een langere periode te hoog, dan stijgt de ontstekingsgevoeligheid van het lichaam en worden de leptine receptoren minder gevoelig. Het signaal om te stoppen met eten wordt niet meer gegeven.

Je blijft maar trek houden in eten.

Er is leptine resistentie. 

 

Het lichaam moet meer leptine produceren en uitscheiden om hetzelfde effect te krijgen en ontstekingen stijgen. Mestcelactivatie stijgt. En zo gaat het maar door.

 

Welk dieet bij leptine resistentie?

Als je leptineresistentie hebt en een dieet volgt waarbij je op calorieën let, waarbij je minder eet, waarbij je weinig vetten binnenkrijgt maar nog wel koolhydraten, zullen ervoor zorgen dat je lichaam uitgeput raakt.  Je verliest in het begin misschien wel vetmassa, maar komt daarna op een plafond, je staat stil.  

 

Dit soort diëten draaien leptineresistentie niet om, maar maken het erger. Je hersenen kunnen door dit crashdieet je honger en eetlust juist vergroten en je energieverbruik nog verder verminderen.

Bovendien terroriseer je jezelf omdat je toch al heel erg trek had, die trek wordt alleen maar erger. Tot je eindigt in een vreetaanval en je heel erg boos op jezelf bent. 

Dus begin er alsjeblieft niet aan! Dit is niet wat je lichaam wil!

 

Leptineresistentie gaat vaak hand in hand met insulineresistentie en het ontstaan van diabetes. Wil je dit voorkomen, dan is verandering van dieet en leefstijl belangrijk.

 

Leptine is  net als insuline gevoelig voor stress en koolhydraatrijke voeding met snelle suikers. Als je veel koolhydraten en snelle suikers gebruikt en als je veel stress hebt werkt je lichaam op glucose. 



Lees hier verder over:

Heb jij leptineresistentie?

Leptine resistentie aanpakken

Hoe herken je een gezonde leptine werking?

Ofwel: hoe merk je dat je herstelt van leptineresistentie?

Deze website is niet overladen met advertenties. Wat voor jou als lezer natuurlijk erg prettig is. Voor de maker van deze website betekent dit dat er geen inkomsten binnenkomen voor de tijd en arbeid die in de website wordt gestoken. Daarom is het mogelijk om het werk te ondersteunen met een jaarabonnement, je krijgt dan tevens toegang tot de exclusieve uitgebreide  artikelen of je kunt een bedrag doneren.

[doneren_met_mollie]

Insulineresistentie en histamine

Wist je dat histamine een rol speelt in het reguleren van de bloedsuikerspiegel bij diabetici?

Wist je dat histamine ook de werking en productie van insuline beinvloed? En dat mestcellen bijdragen aan de ontwikkeling van insulineresistentie en diabetes?  

Vaker dan je denkt speelt de regulatie van je bloedsuikerspiegel een rol bij histamine klachten en ontstekingen.

Bij onderzoek onder muizen zag men dat dikke muizen meer mestcellen hadden in het witte vetweefsel dan slanke muizen. Mestcellen dragen bij aan de ontwikkeling van obesitas en glucose intolerantie doordat zij ontstekingsstoffen produceren (*)(*).

Over actief immuunsysteem zorgt voor extra insuline afgifte

Als het immuunsysteem met gevaarlijke stoffen in aanraking komt zal het de insuline gevoeligheid van de skeletspieren verminderen om een verhoogde insuline vrijlating te veroorzaken hierdoor verbetert de  antivirale immuniteit.

Als er langere tijd extra insuline wordt vrijgegeven kan dit uiteindelijk leiden tot glucose-intolerantie en insuline resistentie.

Insuline resistentie is de voorloper van Diabetes type 2. Dit is vooral belangrijk bij mensen met overgewicht omdat deze meer vetweefsel hebben en dus ook meer mestcellen en ontstekingsstoffen. 

Ontstekingen en mestcelactivatie verminderen met medicatie?

Het is dus belangrijk om ontstekingen te verminderen en mestcelactivatie te voorkomen. In het onderzoek zag men dat als er Cromolyn (een mestcel stabilisator)  wordt gegeven, obesitas en diabetes verminderen. Zo kunnen metabolische verstoringen met medicatie worden behandeld. Het is natuurlijk beter om de onderliggende oorzaak te onderzoeken en deze te behandelen.

Wat gebeurt er bij insulineresistentie?

Als er eenmaal insulineresistentie is, zijn de glucose moleculen niet meer zo gevoelig voor de insuline en duurt het langer voordat het suiker uit het bloed wordt gehaald en naar de organen wordt gebracht waar het gebruikt kan worden. Bij diabetes is er zo weinig of geen insuline waardoor het suiker niet uit het bloed gehaald kan worden. 

Suiker droogt de cellen uit, histamine red de cellen

Bij een hoog glucose gehalte in het bloed, door insuline resistentie, drogen cellen uit. Om cellen van voldoende vocht te voorzien is er water en zout nodig, suiker in het bloed zorgt voor een verminderde vochtigheid in de cellen, hierdoor laten mestcellen histamine vrij, histamine zorgt voor verwijding van vaten zodat er meer vocht in en rond de cellen kan komen. Zo zorgt histamine ervoor dat cellen niet afsterven. 

Het is dus een vicieuze cirkel: mestcel activatie waarbij ontstekingsstoffen vrijkomen  >insulineresistentie> mestcelreactie om histamine vrij te maken.

Waarom onderzoekt je huisarts je niet op insuline resistentie?

Veel meer mensen dan nu bekend hebben insulineresistentie, je hoeft helemaal niet te merken dat je het hebt en je kunt er jarenlang mee rond lopen. Je hebt dan wel wat klachten, maar legt geen verband met insulineresistentie en diabetes.  Er zijn dan ook meer mensen dan we nu weten, die voordat de histamine klachten zich openbaren, al jaren insulineresistentie hebben. Ik ben er zelf één van.  Histamine intolerantie en MCAS is een van de gevolgen van insuline resistentie, maar men denkt nu dat veel meer chronische ziekten hier het gevolg van zijn.

De reden waarom men insuline resistentie niet zo snel diagnosticeert komt doordat je aan vijf criteria moet voldoen voordat een arts of dietiste een vermoeden van insuline resistentie krijgt en je zal onderzoeken. Ook de manier van onderzoeken kan verschillen.

De criteria zijn: 

  1. Verhoogde nuchtere bloedglucosewaarden (mannen en vrouwen ≥ 6,1 mmol/l, en/of medicatie)
  2. Verhoogde bloeddruk (mannen en vrouwen ≥ 130/85 mm Hg en/of medicatie)
  3. Laag HDL-cholesterolgehalte (mannen ≤ 1,04 mmmol/l; vrouwen ≤ 1,29 mmol/l)
  4. Verhoogde serumtriglyceriden (mannen en vrouwen ≥ 1,7 mmol/l)
  5. Verhoogde buikomvang (mannen > 102 cm; vrouwen > 88 cm). BMI ≥ 30 kg/m2 en een taille-heup ratio van > 0.90 bij mannen en > 0.85 bij vrouwen

Ook zonder alle criteria kun je insuline resistentie hebben

Maar het blijkt dat ook mensen met een lage bloeddruk insulineresistentie kunnen hebben, dit komt  vaker voor bij MCAS en histamine intolerantie (door het hoge histamine gehalte, wat de bloedvaten verwijdt en daardoor de bloeddruk verlaagt). 

De buikomvang zegt ook niet alles, ook slanke mensen kunnen insulineresistentie hebben. Toen ik startte met het aanpakken van de insuline resistentie was mijn BMI 24,8, wat prima is, geen overgewicht. De buikomvang is ook wat verwarrend, het is de maat van je taille, niet van je heupen. Mijn taille was 86, ook nog binnen de norm. 

De nuchtere bloedsuikerspiegel kan ook lager zijn.

Hierdoor worden mensen met een normaal tot slank figuur over het hoofd gezien en de lage bloeddruk geeft een arts niet het signaal dat er men tot handeling over moet gaan.

Onderzoek zelf je bloedsuiker

Het is dus belangrijk dat je zelf je bloedsuiker meet. De eerste keer dat je meet is om een diagnose vast te stellen. Je meet je bloed dan vijf uur lang ieder half uur volgens een vast protocol. Zie dit als een ziekenhuis onderzoek, maak hier tijd voor vrij, zeg je afspraken af, want je moet vijf uur lang stil zitten. Dit is anders dan een ziekenhuis onderzoek naar bloedsuiker. Je stuurt de gegevens naar mij op en ik maak een grafiek en kijk of er sprake is van insulineresistentie of andere bloedsuiker problemen zoals reactieve hypoglycemie.

Het meten doe je met een glucosemeter, deze kun je het makkelijkst online aanschaffen. Het handigst vind ik zelf een combinatie meter die ook ketonen meet omdat als je insuline resistentie hebt, je het beste een ketogeen dieet kunt volgen. 

Je prikt je vinger dan met een heel klein gesteriliseerd lancet en je doet een druppel bloed op de teststrip die je in de glucosemeter stopt, dit meet dan je bloedsuiker. 

Als je je bloedwaarden hebt opgestuurd kan ik zien hoeveel koolhydraten, eiwitten en vetten je in je dieet kunt gebruiken zodat je je bloedsuiker onder controle kunt krijgen en insuline resistentie kunt terugdraaien. Dit terugdraaien duurt bij de één een maand, bij een ander een half jaar of een jaar, afhankelijk van je overgewicht en de ernst van de resistentie.

Insuline resistentie is één van de oorzaken van de ontregeling van je lichaamssystemen waardoor ook het immuunsysteem ontregeld raakt. Het wil dus niet zeggen dat iedereen met MCAS/histamine intolerantie insuline resistentie heeft. 

Voor mijzelf merkte ik na drie maanden ketogeen eten dat ik me niet alleen fitter voelde en slanker werd, maar dat ik ook minder gevoelig werd voor histamine. Zo kon ik na drie maanden weer collageenpoeder en bottenbouillonpoeder gebruiken. Iets wat ik al jaren niet meer had gedaan omdat ik er klachten van kreeg. Tegenwoordig krijg ik er energie van en voel me vrolijker en meer ontspannen.

Wat ook weg is gegaan door het ketogeen dieet en de verminderde insuline resistentie (ik heb reactieve hypoglykemie) is dat ik helemaal ontspannen in de auto zit en ik helemaal geen probleem meer heb met file’s terwijl ik daar tot een jaar terug nog spontane darmkramp door een paniekaanval van kon krijgen.

Ik merk dat mijn lichaam echt tot rust is gekomen en ik beter herstel sinds ik mij onder andere  richt op herstel van de insuline resistentie. Een andere belangrijke remedie voor mij persoonlijk is het toevoegen van extra zout en water. Dit is vooral voor mensen met ook migraine erg belangrijk.

Herken je je dit verhaal? Dan kan je bloedsuikerspiegel een rol spelen bij jouw histamine intolerantie en kan ik je helpen om je bloedsuikerspiegel te stabiliseren met een persoonlijk dieet.

Bron:

https://alisonvickery.com.au/histamine-and-blood-sugar/