Tag: ontstekingen

Leptine resistentie veroorzaakt mestceldegranulatie

Heb je constant trek in eten, ook al weet je dat je geen honger hebt? Lees dan vooral verder! Het ligt niet aan je wilskracht, het feit dat je je onbedaarlijke trek niet onder controle krijgt is een hormonaal probleem. Je bent waarschijnlijk leptineresistent. Leptine is een hormoon wat door de vetcellen wordt geproduceerd. Hoe meer vetcellen je hebt, hoe meer leptine. Leptine werkt voornamelijk op de hersenen.

Tot nu toe zijn de onderzoeken naar leptine voornamelijk gericht op obesitas omdat mensen met chronisch overgewicht altijd trek in eten lijken te hebben. Maar ook mensen met MCAS en andere mestcelziekten waarbij mestcellen te actief zijn kunnen leptine problemen hebben.

Het hormoon leptine werd pas in 1994 ontdekt, voor deze tijd wisten we dus niet hoe het kwam dat sommige mensen altijd trek hadden en maar niet afvielen, ook niet als ze een streng dieet volgden en zich keurig aan het dieet hielden.

Hoe werkt leptine?

De bekendste werking van leptine is als hormoon die de boodschap aan de hersenen doorgeeft dat je genoeg hebt gegeten. De vetcellen in je lichaam geven dit hormoon af zodra ze vol zitten. Je krijgt dan ook veel sneller een seintje dat je moet stoppen met eten als je vetrijk eet, dan als je suikerrijk eet. Als je voldoende vetten hebt gegeten, gaat je lichaam vet verbranden in plaats van suikers. Hoe zwaarder je weegt, hoe meer vetcellen je hebt, hoe meer leptine je hebt. Hoe hoger je leptinegehalte, hoe meer je hersenen weten dat je minder moet eten om op een gezond gewicht te blijven. Dit is in een gezonde situatie. Zo voorkomt je lichaam overgewicht.

Hierdoor blijft je lichaam geloven dat je niet genoeg energie hebt opgeslagen en dat je honger hebt. Je blijft dan eten. Daarnaast zorgt je lichaam ervoor dat je minder energie verbruikt zo bespaar je energie, want het lichaam denkt dat er schaarste is en de energie moet zo efficiënt mogelijk gebruikt worden.

Mestcelactivatie en leptine

Ook als je slank bent kun je leptine resistent zijn. Dit komt vooral veel voor bij mensen met MCAS. En dat zijn er naar mijn idee veel meer dan we tot nu toe aannemen. Dr. Afrin, de arts en onderzoeker op het gebied van MCAS legt de link tussen insulineresistentie en MCAS. Mestcellen zitten overal in het lichaam en reageren op signalen uit het immuunsysteem maar ook op uitdroging. Suiker droogt je cellen uit. Een te hoog bloedsuikergehalte activeert mestcellen om te degranuleren en histamine uit te scheiden zodat bloedvaten verwijden en er meer vocht naar de cellen kan.

Leptine is een hormoon en tevens cytokine, in dit geval werkt deze cytokine als onderdeel van het immuunsysteem door leptinereceptoren te produceren.

Leptine heeft verschillende taken, het zorgt dus niet alleen dat je trek verdwijnt na het eten van vetten.

Leptine

verlaagt de glucose gestimuleerde insuline vrijlating
reguleert trek in eten
activeert immuuncellen
helpt bij het reguleren van de schildklierhormonen
reguleert de botdichtheid
verhoogt de hartslag
hoge bloeddruk
reguleert de menstruatie
reguleert stofwisseling en energie homeostase
reguleert het circadiaanse ritme (gezond waak/slaap ritme )

Hoe ontstaat leptineresistentie?

Verkeerde voeding

Er zijn meerdere oorzaken van leptineresistentie, de meest voorkomende is het teveel consumeren van koolhydraten en dan vooral snelle koolhydraten zoals pizza, pannenkoeken, koekjes, wit brood, snoep, patat, chips.

Maar ook voedsel intolerantie en voedingsallergie kunnen darmklachten, een lekke darm en ontstekingen veroorzaken. Is het lichaam in een constante staat van ontsteking, dan kun je je voorstellen dat mestcellen degranuleren en er leptine vrijkomt en er zo leptineresistentie ontstaat.

Verkeerd dag/nacht ritme

Leptine reguleert het dag- en nachtritme, ofwel het Circadiaans ritme. Andersom is leptine gevoelig voor verstoringen in dit ritme. Als je vaak te laat naar bed gaat en veel achter een scherm met licht zit, computer of televisie, of er is veel straatverlichting en je hebt geen goede gordijnen, dan sta je vermoeid op.

Hierdoor heb je overdag extra trek in koolhydraten en kun je al snel overeten. Ook al heeft leptine een signaal gestuurd om te stoppen met eten. Je neemt toch koolhydraten om je vermoeidheid weg te eten. Er wordt nog meer leptine naar de hersenen gestuurd. Gebeurt dit regelmatig, dan ontstaat er leptine resistentie.

Immuunfuncties en leptine

Leptine reguleert ook de immuunfuncties. Dat doet het via de leptine receptor die door immuuncellen tot expressie worden gebracht. Ondanks dat dit bekend is, is er weinig tot geen onderzoek gedaan naar hoeveel dit is. Er is wel aangetoond dat mestcellen in de huid, het maag-darmkanaal, urinewegen en ademhalingswegen leptine tot expressie brengen. Hoe meer overactieve mestcellen hoe vaker de receptoren in de hersenen het signaal krijgen dat er genoeg is gegeten. Als dit teveel en te vaak gebeurt, worden deze receptoren resistent en registreren ze het niet meer.

Aan de andere kant is het zo dat leptine stimuleert mestcellen te degranuleren en histamine vrij te laten. Het is dus een vicieuze cirkel.

Het bevordert de ontstekingsactiviteit van mestcellen waardoor ze bij ontstekingsprocessen hun stoffen vrij kunnen laten. Deze ontstekingsactiviteit is gunstig om ziekte te bestrijden. Maar blijvende ontstekingen zorgen in combinatie met leptineresistentie en insulineresistentie voor obesitas en diabetes.

Zo zag men in een onderzoek bij muizen die genetisch minder mestcellen hadden en een tekort aan leptine, ze snel obees werden en diabetes kregen.

Blijft het leptine voor een langere periode te hoog, dan stijgt de ontstekingsgevoeligheid van het lichaam en worden de leptine receptoren minder gevoelig. Het signaal om te stoppen met eten wordt niet meer gegeven.

Je blijft maar trek houden in eten.

Er is leptine resistentie.

Het lichaam moet meer leptine produceren en uitscheiden om hetzelfde effect te krijgen en ontstekingen stijgen. Mestcelactivatie stijgt. En zo gaat het maar door.

Welk dieet bij leptine resistentie?

Als je leptineresistentie hebt en een dieet volgt waarbij je op calorieën let, waarbij je minder eet, waarbij je weinig vetten binnenkrijgt maar nog wel koolhydraten, zullen ervoor zorgen dat je lichaam uitgeput raakt. Je verliest in het begin misschien wel vetmassa, maar komt daarna op een plafond, je staat stil.

Dit soort diëten draaien leptineresistentie niet om, maar maken het erger. Je hersenen kunnen door dit crashdieet je honger en eetlust juist vergroten en je energieverbruik nog verder verminderen.

Bovendien terroriseer je jezelf omdat je toch al heel erg trek had, die trek wordt alleen maar erger. Tot je eindigt in een vreetaanval en je heel erg boos op jezelf bent.

Dus begin er alsjeblieft niet aan! Dit is niet wat je lichaam wil!

Leptineresistentie gaat vaak hand in hand met insulineresistentie en het ontstaan van diabetes. Wil je dit voorkomen, dan is verandering van dieet en leefstijl belangrijk.

Leptine is net als insuline gevoelig voor stress en koolhydraatrijke voeding met snelle suikers. Als je veel koolhydraten en snelle suikers gebruikt en als je veel stress hebt werkt je lichaam op glucose.

Lees hier verder over:

Heb jij leptineresistentie?

Leptine resistentie aanpakken

Hoe herken je een gezonde leptine werking?

Ofwel: hoe merk je dat je herstelt van leptineresistentie?

Deze website is niet overladen met advertenties. Wat voor jou als lezer natuurlijk erg prettig is. Voor de maker van deze website betekent dit dat er geen inkomsten binnenkomen voor de tijd en arbeid die in de website wordt gestoken. Daarom is het mogelijk om het werk te ondersteunen met een jaarabonnement, je krijgt dan tevens toegang tot de exclusieve uitgebreide artikelen of je kunt een bedrag doneren.

[doneren_met_mollie]

Ontstekingen verminderen

Bij MCAS is er een overmatige van mestceldegranulatie. Er zijn teveel mestcellen die geactiveerd worden op momenten dat er lichaamsvreemde stoffen binnen komen, ook op stoffen die niet gevaarlijk zijn. Het openbreken van de mestcel en vrijlaten van de mediatoren, heet mestceldegranulatie. Hierbij komt er voornamelijk histamine vrij, daarnaast zijn er nog meer stoffen die vrijgelaten worden, een van die stoffen is cytokine.

Cytokinen zijn eiwitten, en meer specifiek, peptiden en hebben een signaalfunctie. Ze zijn betrokken bij de afweer, het immuunsysteem en de vorming van bloedcellen. Er zijn ontstekingsbevorderende en ontstekingsremmende cytokinen.

De ontstekingsbevorderende cytokinen zijn IL-1β, IL-6 en TNF-α, deze cytokinen spelen rol bij ontstekingsziekten in de darmen, zoals bij het prikkelbare darm syndroom de ziekte van Crohn en Colitis Ulcerosa.

Ontstekingsremmende cytokinen zijn IL-4, Il-10 en IL13.
Ontstekingsremmende cytokinen zorgen voor een gezond productieve immuunrespons.

Ontstekingsbevorderende cytokinen zorgen voor:

Auto-immuunziekten
Allergien/intoleranties
Metabole stoornissen
Neurologische ziekten
Kanker
Sepsis
Hart- en vaatziekten

Het is belangrijk dat de ontstekingsremmende en ontstekingsbevorderende cytokinen in balans zijn, zo kunnen ontstekingen opgelost worden. Als de cytokinen uit balans zijn kun je de darmziekten niet oplossen.
Als je een darmziekte hebt, kan je darmflora flink uit balans zijn waardoor histamine niet goed afgebroken wordt, histamine is ook een ontstekingsstof, het verhoogt de ontstekingsbevorderende cytokinen.

Heb je mestcel activatie dan komen er regelmatig histamine en cytokinen vrij. En zijn er meer ontstekingsbevorderende cytokinen dan ontstekingsremmende.

Het is dus essentieel om de ontstekingsgevoeligheid van je lichaam te verlagen als je weer gezond wil worden, geen mestcel reactie meer wilt hebben, geen histamine klachten. Maar veel mensen met histamine intolerantie en/of MCAS hebben ook darmklachten of een darmziekte en/of auto-immuunziekte door het hoge cytokinen gehalte.

Nogmaals: alleen histamine arm eten is niet genoeg: Pak de ontstekingsgevoeligheid aan,anders kun je niet beter worden. Uiteindelijk gaat je lichaam steeds een stukje verder om je te laten weten dat je je anders moet voeden en je levensstijl aan moet passen.

Hoe breng je de cytokinen in balans en verminder je ontstekingen en daarmee dus ook mestcelactivatie?

Eet ontstekingsremmend: kijk hier hoe je dat doet.

Gebruik ontstekingsremmende supplementen: kijk hier welke supplementen ontstekingsremmend zijn.

Verbeter de darmflora met voeding en probiotica.

Koper

Ik heb al vaker over koper geschreven, het is een mineraal waar zoveel over te vertellen valt dat ik er zo wel tien artikelen over kan schrijven. Omdat koper zo belangrijk is voor je immuunsysteem en je weerstand tegen pathogene organismen kan ik niet genoeg benadrukken: Check je koperstatus! Niet alleen koper in bloed maar ook in je haar, dit geeft samen aan of er voldoende koper beschikbaar is.

Het menselijke lichaam bevat circa 80-120 mg koper, waarvan het meeste in de lever is opgeslagen. Een ernstig kopertekort komt zelden voor. Een niet-optimale, verlaagde koperstatus komt vermoedelijk wel geregeld voor en kan het gevolg zijn van een lage koperinname uit voeding en/of door langdurige inname van bepaalde medicijnen of zinksupplementen zonder koper.

Een verlaagde koperstatus kan een rol spelen bij ontstaan en progressie van uiteenlopende aandoeningen, waaronder

bloedarmoede
atherosclerose (aderverkalking)
aneurysma (lokale verwijding van een bloedvat)
hartritmestoornissen
maagzweer
decubitus (doorligwonden)
osteoporose
reumatoïde artritis
osteoartritis
hypercholesterolemie (hoog cholesterol)
hypoglycemie (laag bloedsuikergehalte)
polyneuropathie
vitiligo (een pigment verstoring)
MCAS

Heb je één of meer van deze aandoeningen en histamine klachten: check je koperstatus! ( ik heb 2 van deze aandoeningen en MCAS)

Je wil dus geen kopertekort, een maar ook geen teveel aan koper. Een koperstapeling is geassocieerd met een verhoogde kans op cognitieve achteruitgang en de ziekte van Alzheimer, doen ouderen er goed aan altijd te letten op voldoende ceruloplasmine productie en activatie.

Mestcellen

Voor ons is koper en de mestcel reactie belangrijk. (En eigenlijk ook voor heel veel andere ontstekingsziekten, omdat mestcellen ontstekingsstoffen afgeven en mestcel activatie waarschijnlijk veel vaker voorkomt dan we nu denken, lees hierover in het boek Dr.Afrin, Never Bet Against the Occam)

Mestcellen reageren op koper omdat koper betrokken is bij immuunresponsen. Als je lichaam een kopertekort heeft, zorgt dit ervoor dat de korrels in mestcellen sneller rijpen waardoor je sneller mestceldegranulatie hebt. Een mestcel geeft dan dus sneller histamine en vooral tryptase af waardoor je histamine en ontstekingsklachten krijgt.

De hoeveelheid koper in je lichaam heeft geen invloed op hoeveel histamine er in een mestcel zit, maar het zorgt wel voor een hoger tryptase gehalte, dit zou dan wel voor een snellere mestcelrijping en daardoor snellere reactie zorgen. Lees het hierin een onderzoek in 2017 in het Journal of Immunology.

In dit onderzoek zag men dat als je een koperstapeling hebt dit juist het tryptase-gehalte in de mestcellen zou verlagen. Ditzelfde zag men ook op genetisch niveau. Waarbij koper het tryptase gen beïnvloedt. Een kopertekort zorgt zo voor een snellere mestcelreactie en meer tryptase.

Een overbelasting van koper zou de rijping juist vertragen.

We spreken hierbij dan over koper in het bloed: biologisch beschikbaar koper.

Soms hebben mensen een koperstapeling en daardoor een overmatige mestcel activatie, dit is wat anders dan koper in het bloed. Je hebt dan in de weefsels een teveel aan koper (hersenen, lever, vrouwelijke organen), maar daardoor nog steeds een laag kopergehalte in het bloed.

Het blijft dan een tekort aan biologisch beschikbaar koper en waarschijnlijk een tekort aan geactiveerd ceruloplasmine. Probeer dan het ceruloplasmine te verhogen en als het goed op niveau is, en je hebt toch een koperstapeling, zorg dan dat de ceruloplasmine ook geactiveerd kan worden..

Infecties

Teveel koper maakt je gevoelig voor infecties. Als je de juiste hoeveelheid koper hebt, kun je makkelijk gist (candida) in toom houden en zal een teveel snel afgebroken worden. Als het koper uit balans is wordt dit veel moeilijker. Je krijgt dan sneller gist- en schimmelinfecties, maar ook sinus en oorproblemen, vaginale schimmel, winderigheid door schimmel in de darmen, pijn in de maag en andere verteringsproblemen.

Sommige antibiotica werken doordat ze koper mobiliseren. Maar deze antibiotica zijn erg giftig. Je kunt beter natuurlijke antibiotica gebruiken zoals propolis of vitamine A en je moet uiteraard stoppen met slecht voedsel en veel groenten eten.

Koper Ontgiften

Bronnen:

https://drlwilson.com/Articles/copper_toxicity_syndrome.htm

https://www.orthokennis.nl/nutrienten/koper

Moringa Olifeira, king of the jungle

De meeste mensen met voedselintoleranties, waaronder klachten door een te hoog histamine gehalte hebben ook darmklachten. Ik zie vaak een darmdysbiose (waarbij de goede en slechte darmbacterien uit balans zijn, de slechte krijgen dan de overhand), lekke darm en Candida overgroei.

Het darmslijmvlies is aangetast waardoor er te weinig voedingsstoffen opgenomen worden en er kan een lekke darm ontstaan die zorgt voor voedselintolerantie voor een of meerdere voedingsstoffen. Door deze darmproblemen kan er dan te weinig DAO enzym zijn om histamine uit voeding af te breken. Als er dan ook nog te weinig voedingsstoffen worden opgenomen, kan de aanwezige DAO niet geactiveerd worden. Het is dus belangrijk dat je darm over voldoende voedingsstoffen beschikt.

Een manier om voedingsstoffen aan te vullen is het gebruik van moringa blad. Het is een natuurlijke multivitamine die naast vitaminen en mineralen ook aminozuren bevat. In landen waar ondervoeding is wordt moringa de laatste jaren met succes ingezet. Als je veel eet, maar niet genoeg voedingsstoffen op kan nemen, ben je in feite ook ondervoedt.

Het gebruik van moringa is heel eenvoudig, je kunt de verse bladeren gebruiken zoals koude bewerkingen van spinazie en de poeder kun je overal over en op strooien. Het smaakt naar spinazie en tarwegras. Wil je liever tabletten, dan kan dat natuurlijk ook. Je kunt daarnaast ook moringazaden kopen, deze kun je eten, ze smaken eerst bitter, daarna zoet. Heel speciaal, maar bovenal, erg helend!

Moringa werkt histamineverlagend

Moringa werkt histamine verlagend. Uit onderzoek blijkt dat Moringa 72% van alle vrijgekomen histamine verlaagd en het is net zo effectief als Ketotifen, een anti-allergiemedicijn wat voorgeschreven wordt bij allergie, zoals allergisch astma, hooikoorts, door allergie ontstoken ogen en neus, netelroos en jeuk. Als je dagelijks moringa gebruikt, sla je twee vliegen in één klap: Je krijgt extra voedingsstoffen binnen en je verlaagd het histamine gehalte. Moringazaden werken astma verlagend, ontstekingsremmend, bacterie remmend en het stabiliseert mestcellen waardoor ze niet zo snel histamine vrijlaten. Het blad heeft dezelfde werking maar heeft een wat andere samenstelling.

Moringa helpt bij Candida

Bij een onderzoek uit 2015, gepubliceerd in het World Journal of Pharmaceutical Research trok men 9 verschillende extracten uit de bladeren, bloemen en zaden van de Moringa Olifeira en deze testten zij op 16 soorten schimmels. Aspergillus flavus, A. fumigatus, A .terreus, A. niger, Candida albicans, C. glabrata, C. krusei, C. parapsilosis, one dermatophyte Trichophyton rubrum en Madurella mycetomatis.

Men deed het onderzoek omdat men zag dat door veelvoudig gebruik van antibiotica mensen steeds meer microbiele weerstand kregen tegen medicatie. Candida wordt medisch behandeld met bijvoorbeeld Nystatine en men ziet steeds vaker resistent tegen medicatie. Het wordt dus hoog tijd voor alternatieve behandelmethoden en natuur blijkt het altijd weer beter te doen dan medicatie. Vooral Candida Albicans (de meest voorkomende0, candida parapsilosis en Candida Tropicalis zijn vaak resistent tegen behandeling.

Bij het onderzoek bleken de schimmels waren allemaal resistent voor het waterextract (zeg maar kruidenthee) en het ether extract. Het beste werkte alcohol van het zaad en water van het zaad. Het werkte vooral goed bij gram-positieve bacterien: S.aureus en Diphtheroid.

Ander onderzoek in Brazilie in 2014, keek o.a. naar 14 Candida soorten, ook hierbij vooral dat een extract van de zaden goed werkt tegen Candida.

Wat is beter, moringablad of Moringazaad?

Het ligt eraan wat je doel is. Moringablad is heel goed om je vitaminen en mineralen aan te vullen en levert je bovendien bladgroen, wat er belangrijk is voor gezond bloed. Het helpt bij histamine intolerantie doordat het de darmen ondersteunt en bloed gezond maakt waardoor je weerstand omhoog gaat. Het stabiliseert de mestcellen waardoor het histamine gehalte in je lichaam daalt. Je kunt het kopen als tabletten of als poeder, het poeder kun je over je eten strooien of door smoothies doen.

Het blad kun je in Nederland alleen in de late lente en in de zomer kopen. Simpelweg omdat er dan blad aan de boompjes zit. De moringa wordt in Nederland gekweekt door Moringa’s Finest en de kwaliteit van de producten is er hoog.

Koop hier moringaproducten

Moringazaden werken goed voor astma, allergien, ontstekingen en Candida. Dit komt door de olie in de zaden, dit zijn gezonde helende enkelvoudige onverzadigde vetten. De olie is een goede bron van oliezuur, deze werkt LDL cholesterol verlagend en verhoogt HDL cholesterol. De olie uit Moringa zaden zou gezonder zijn dan olijfolie. Het oliezuur gehalte bedragt 70%, andere olien waarmee gekookt wordt bevatten vaak rond de 40%. Moringa olie noemt men Behen-olie. Je kunt het hier kopen.

De zaden moet je eerst pellen en je kunt ze eventueel koken, maar ik vind het zonde van de voedingswaarde die ongetwijfeld achteruit gaat. De smaken smaken eerst bitter daarna zoet, als je de bittere smaak niet lekker vind kun je het dunne witte vliesje eraf halen, maar dan mis je wel de meest werkzame stoffen. Het is beter om aan de smaak gewend te leren raken. Zoals men zegt dat je alcohol moet leren drinken, is het ook met Moringa, je zal de smaak gaan waarderen!

In tropische winkels kun je soms moringa peulen kopen, deze worden Drumsticks genoemd. Een peul 12-35 zaden.

Vond je dit artikel nuttig? Deel het dan gerust.

Wat zijn mestcellen?

Mestcellen zijn cellen van het immuunsysteem die leven in beenmerg en lichaamsweefsels, zoals de bekleding van:

het maag-darmkanaal
de luchtwegen
de huid

Iedereen heeft mestcellen in zijn lichaam en zij spelen veel complexe en vitale rollen die ons helpen gezond te houden. Zo beschermen zij ons tegen infecties en zijn deel van het ontstekingsproces. De mestcellen die betrokken zijn bij allergische reacties, van een kleine zwelling die ontstaat na een muggenbeet tot de levensbedreigende anafylactische shock.

Mestcellen dragen kleine zakjes in zich, de granulen die omgeven worden door een membraan. De zakjes bevatten veel verschillende stoffen die mediatoren noemen, deze spelen een rol in alle bovengenoemde reacties, waaronder de allergische respons en anafylactie. De mediatoren worden selectief vrijgelaten bij een allergische reactie of bij een reactie van de mestcellen.

Mediatoren uit mestcellen zijn:

Aminen: histamine, polyamine

Proteasen: tryptase, chymase, cathepsineG, granzymB, carboxypeptidaseA3

Proteoglycanen: heparine, choindritine sulfaten, serglycine

Lyso-somale enzymen: β-glucuronidase, β-hexosaminidase, arylsulfatase

Cytokinen: TNF, bFGF, IL-4, SCF

Zoals je ziet zijn er veel verschillende mediatoren, bij MCAS speelt histamine de belangrijkste rol. Er zijn artsen die denken dat veel meer mensen dan we nu denken mestcel activatie hebben en dat mestcellen bij veel meer ziekten een rol spelen en dat MCAS een veel bredere aandoening is dan we nu denken.

Mest cellen worden gezien als aangeboren immuuncellen die zich gedragen als eerste reacties in veel microbiele infecties en zijn lang gewaardeerd als sterke bijdragers bij allergische reacties. Maar recente ontwikkelingen op het gebied van auto-immuniteit hebben duidelijk gemaakt dat deze cellen ook betrokken zijn bij de pathogene respons die ziekte verergeren.

Dit onderstaand stukje komt uit een onderzoek waarin men in detail het verband beschrijft tussen mestcel activiteit en ziekten als Multiple Sclerosis (MS), Rheumatoide Arthritis (RA) en zelfs Diabetes Type 1, maar ook andere auto-immuunziekten:

-Het meest overtuigende bewijs van de invloed van mestcellen op autoimmuniteit ontstaat binnen de context van bovengenoemde ziekten, hoe dan ook ,mestcellen zijn betrokken bij andere auto-immuun ziekten zoals Guillain-Barré Syndroom, Graves’ Opthamology, Pemphigus vulgaris, Systemische lupus erythematosus en Sjogren’s syndroom. Data waarin de mestcellen aan deze aandoeningen mee in verband worden gebracht komen voornamelijk van observaties van mestcel activatie gedurende ziekte of van het gebruik van gerichte mestcel therapieen die resulteren in een verlaging van de ziekte.-

-Ondanks de vooruitgang in ons begrip van deze raadselachtige cellen, valt er nog veel te leren over hoe mestcellen de auto-immuniteit beïnvloeden. Mestcel acties bij een auto-immuun respons zijn vaak opvallend vergelijkbaar met hun rol in infectie en allergische ziekte, wat suggereert dat we meer mechanistisch inzicht kunnen krijgen door ons te concentreren op deze overeenkomsten. In elke afzonderlijke ziekte is er echter waarschijnlijk een variabiliteit in de respons van mestcellen op basis van de weefselplaats (en) waarvan ze zijn afgeleid, hun actiewijze en de interacterende cellen die in het spel zijn. Bovendien is het waarschijnlijk dat, net als bij muizen, humane mestcellen unieke en genetisch bepaalde respons op activering vertonen die kunnen bijdragen aan de ernst van of de gevoeligheid voor een bepaalde auto-immuunziekte. De uitdaging om deze cellen uiteindelijk te richten op therapie zal dus zijn om te begrijpen hoe ze bijdragen aan het initiëren van ziekte en het bevorderen van chroniciteit en wat de kwaliteit en omvang van een bepaalde mestcel respons dicteert.

Meer onderzoek is dus nodig!

De onderliggende oorzaak moet aangepakt worden, niet het symptoom. Mestcellen spelen een rol in veel ziekten en als we kunnen zorgen dat ze zich weer normaal gaan gedragen en niet om het minste geringste geactiveerd worden, kan het lichaam zich gaan herstellen.

nih.gov/pmc/articles/PMC4424662/

Wil je weten of ik je kan helpen? Bel dan op maandagochtend tussen 10 en 11 uur voor een gratis kennismakingsgesprek: 0613426644 of mail naar info@voedingsadviesrotterdam.nl

15 juni start de inschrijving voor het Histamine Darmherstel Plan.
Schrijf je in op de nieuwsbrief om een herinnering te krijgen voor inschrijving.

Vond je dit artikel nuttig? Deel het dan gerust.

Ik besteed veel tijd aan het schrijven van blogartikelen, dit doe ik graag, ik wil dat je goed geinformeerd wordt, ik zou niets liever doen dan voor jou schrijven. Ik verdien hier niets aan, helaas moet ik dan ook steeds meer tijd besteden aan ander (betaald) werk en daardoor kan ik minder schrijven. Wil je mij ondersteunen? Dan kan dat al vanaf eenmalig €1,00 of meer. Gewoon als teken van waardering, of omdat je meer wilt lezen van mijn hand. Jouw donatie besteed ik uiteraard aan tijd om goeie blogs te schrijven. Alvast, heel erg bedankt!

, Lisa

[doneren_met_mollie]

Angst, ontsteking en MCAS

Steeds meer mensen hebben angstklachten, ik heb er zelf ook last van, al is het nu veel minder dan vroeger. Onverklaarbare angst om niets. Rationeel denk je, deze situatie is veilig, maar je lichaam geeft andere signalen.

In de periode dat ik nog niet wist dat ik histamine intolerantie was, voor 2014, waren mijn angsten veel sterker dan nu. Ik kreeg toen angstaanvallen in de rij bij de supermarkt, in het openbaar vervoer, in een theater. Dan gaan mijn gedachten naar de angst. De aanvallen begonnen na de bevalling van mijn dochter, nu 18 jaar terug, 1999.

Ik had toen al jaren migraine en last van mijn buik. De verklaring die ik nu kan geven is dat tijdens de zwangerschap de histamine lager was door de verhoogde DAO in mijn lichaam en dat na de bevalling de DAO ernstig in een dip zat en dat na de bevalling mijn oestrogeengehalte steeg en het progesterongehalte daalde. Ik had geen idee dat bepaalde voeding de oorzaak kon zijn.

Geen suiker eten was essentieel, maar ik was nog niet gemotiveerd genoeg (lees: ik had de kennis niet om me te motiveren) om het echt te laten staan. Destijds at ik veel chocola. Ik kreeg er ook geen directe klachten van, wat ik nu overigens wel heb. Alleen als ik moe was ging ik niezen, ook van producten met suiker, zonder chocola.

Pas toen ik in 2014 in een burn out kwam en me ging verdiepen in andere factoren naast mijn darmproblemen, ontdekte ik histamine intolerantie.

Sinds die tijd eet ik veel minder histamine. Maar toen wist ik nog niet dat histamine ook gelinkt is aan angst. Wel vond ik het achteraf gezien frappant dat mijn angsten veel minder zijn geworden sinds ik minder histamine ben gaan eten. Ik wist wel dat mijn angsten minder waren, maar niet waar dat nou aan lag. De burnout uitte zich bij mij voornamelijk in huilen, moe en boos zijn. Ik was niet depressief, ik was eigenlijk best blij in die periode, ondanks dat ik heel de dag huilde.

Angst en histamine?

Zoals je ziet heb ik het woord ontsteking nog niet in de zin opgenomen. Want eerst moet je weten dat histamine een neurotransmitter is. Neurotransmitters; zoals o.a. serotonine, dopamine, GABA en dus ook histamine, hebben een grote invloed op hoe je je voelt en hoe je handelt. Je hersenen worden aangestuurd door neurotransmitters.

In een onderzoek wat gepubliceerd is in het magazine Brain, Behavior and Immunity werd er voor het eerst het verband gelegd tussen angststoornissen en een disbalans tussen de eiwitstoffen in de cellen in het immuunsysteem: interferon (IFN-y), interleukine (IL-10) en de tumor necrose factor (TNF-a) die vrijgelaten worden door mestcellen.

Er werden verhoogde niveaus van deze stoffen aangetroffen bij de onderzochte mensen met angststoornissen. De onderzoekers denken dat het enzym wat tryptofaan afbreekt aangetast is waardoor patiënten met een angststoornis minder serotonine hebben.

Psychische stoornissen en ontstekingen

Histamine is ook een stof die zorgt voor ontstekingsreactie, heb je teveel histamine in je lichaam en dan is je lichaam in een constante staat van ontsteking, hierdoor krijg je rode vlekken, uitslag, jeuk,hartkloppingen, angsten, tunnelvisie, een depressief gevoel.

Mestcellen zijn een deel van het systeem van witte bloedcellen. Het systeem wat ons lichaam beschermt tegen aanvallen van buitenaf. In mestcellen liggen verschillende stoffen opgeslagen: histamine, prostaglandine, interleukine en ontstekingsstoffen. De mestcellen breken open zodra deze stoffen nodig zijn bij de spijsvertering, het helen van wonden en veel andere dingen in het lichaam. Normaal liggen de stoffen goed opgeslagen, maar door stress en voeding kunnen de mestcellen getriggerd worden om histamine en andere ontstekingsstoffen in de bloedbaan vrij te laten. Histamine is daarnaast ook nog eens in de hersenen aanwezig omdat het een neurotransmitter is.

Door stress en voeding komen er dus meer histamine en andere ontstekingsstoffen in de bloedbaan. Naast een angststoornis kunnen ook andere psychische stoornissen ontstaan door histamine intolerantie, zoals depressie, ADHD, autisme en schizofrenie. Er moet nog veel onderzoek worden gedaan maar als je googled op de woorden van een van de stoornissen in combinatie met histamine kom je al snel bij een lijst met reeds uitgevoerde onderzoeken.

Oestrogeendominantie

Oestrogeen kan ook een oorzaak zijn, voornamelijk bij vrouwen, maar ook mannen kunnen te veel oestrogeen in hun lichaam hebben. Het oestrogeen kan stijgen op het moment dat je teveel histamine binnenkrijgt wat je niet kunt verwerken.

Oestrogeen gaat door de bloed-hersenbarrière. In de hersenen zijn er histamine receptoren en histamine-genererende cellen. Op het moment dat je een plotselinge stijging van oestrogeen hebt, kan oestrogeen door de bloed-hersenbarrière heen in de hersenen komen en hier kan het histamine vrijlating in de hersenen stimuleren.

Een van de functies van histamine in de hersenen is hersenopwinding. Histamine is een prikkelende neurotransmitter. Het is ook de sleutel in geheugen en leren. Veel mensen met histamine intolerantie hebben het mistig gevoel in hun hoofd. Op het moment dat men de histamine inname verlaagt, gaat ook het mistige gevoel weg.

De opwinding in de hersenen kan zorgen voor een paniek-aanval en kan op deze manier een angststoornis ontwikkelen.

Adrenaline

Ook adrenaline kan paniekaanvallen veroorzaken. Dit hormoon komt vrij als er teveel histamine is. Dus een te hoog histaminegehalte kan ervoor zorgen dat er adrenaline pieken zijn. Dit gebeurt in je hele lichaam en heeft niets te doen met je hersenen.

Wat gebeurt en in je lichaam bij een paniekaanval?

Allereerst is het belangrijk om het verschil te weten tussen sympatisch en parasympatisch zenuwstelsel. Deze twee zijn tegenovergesteld van elkaar, de een zorgt voor activiteit, de ander voor rust.

Het sympatische zenuwstelsel beinvloedt de organen zodat het lichaam energie kan genereren. Dit zenuwstelsel is overdag actief en in stress-situaties.

Het parasympatische zenuwstelsel is een autonoom zenuwstelsel en zorgt voor rust en herstel. Dit zenuwstelsel is dan ook voornamelijk ‘s nachts erg actief, maar ook als je mediteert en ontspant.

Bij een angst- of paniekaanval is het sympathisch zenuwstelsel zorgt voor de lichamelijke klachten. Als je sympathisch zenuwstelsel eenmaal is geactiveerd, gaan er allerlei bellen rinkelen in, de adrenaline en cortisol niveau’s stijgen, je hersenactiviteit verhoogt waardoor er meer beta-golven komen. Op zich zijn beta-golven prima, zeker overdag, maar een teveel is niet fijn.

Als je eenmaal een keer een duidelijke prikkel hebt gehad die je angst veroorzaakte, kun je in de toekomst iedere keer als je met de prikkel in aanraking komt een angstaanval krijgen.

Wat kun je er aan doen?

Als eerste is het bij histamine intolerantie zaak om zo min mogelijk histamine binnen te krijgen. Let dus op je voeding. Het zal echt een groot verschil maken.

Daarnaast is het belangrijk om het parasympathisch zenuwstelsel zoveel mogelijk te stimuleren. Het probleem is namelijk dat als het sympatisch zenuwstelsel eenmaal geactiveerd is, het heel moeilijk is om terug te keren naar het parasympatisch zenuwstelsel.

Meditatie, yoga en vooral ademhalingsoefeningen zijn hier heel goed voor. Als je een aanval krijgt focus je dan op aangeleerde ademhalingstechnieken en probeer de rust in je lichaam terug te krijgen.

Heb je extreme angstaanvallen waardoor je niet goed meer kunt functioneren, wees dan niet bang om naar een gespecialiseerde therapeut te gaan en/of medicatie te nemen. En onderzoek de oorzaak van je verhoogde histamine.

https://healinghistamine.com/interview-dr-georgia-ede-on-histamine-anxiety-and-depression/

http://www.diagnosisdiet.com/

Vond je dit artikel nuttig? Deel het dan gerust.

De bijnieren en aldosteron

Heb je een burnout of een burnout gehad, dan hebben je bijnieren een lange tijd overuren gemaakt en zijn op een gegeven moment oververmoeid geraakt. De langdurige stress, boosheid, frustratie en gehaastheid heeft dan plaats gemaakt voor zware vermoeidheid. Je lichaam heeft de stekker eruit getrokken. Basta! Tot hier en niet verder!

Dit komt doordat de bijnieren zo uitgeput zijn dat ze niet meer voldoende hormonen aan kunnen maken om je lichaam goed te laten functioneren. De bijnieren zijn twee kleine kliertjes bovenop de nieren en produceren hormonen aan. Deze hormonen zijn belangrijk voor de regulatie van stress en de vochthuishouding. En vooral de vochthuishouding is belangrijk om mestcellen niet te activeren waardoor er histamine vrijgelaten wordt.

Aldosteron is het hormoon wat de vochthuishouding reguleert. Is er te weinig vocht in de cellen dan komt er histamine vrij die de bloedvaten verwijd zodat er toch vocht naar en in de cellen kan komen. De belangrijkste functie van aldosteron is het reguleren van de kalium/natrium balans. Kalium is een mineraal wat in het vocht binnenin de cellen zit en natrium het mineraal wat in het vocht buiten de cellen zit. Als de cellen dreigen uit te drogen, waardoor ze af kunnen sterven, is histamine de redder in nood. Hulde aan histamine!

Het nadeel is dan wel dat er veel histamine in je lichaam kan ontstaan, zeker als je naast een burnout ook nog eens te weinig water drinkt.

De fysiologische uitleg over aldosteron

Is dit je te veel te technisch, sla dit dan gewoon over. (Ik ga graag tot het naadje als orthomoleculair voedingsdeskundige zodat je precies wat er gebeurt en wat je kunt doen om dit te herstellen.)

Dit hormoon wat in de bijnieren wordt geproduceerd is een mineralocorticosteroïde, afgeleid van pregnenolon en deze wordt van cholesterol gemaakt. (Ja, je hebt voldoende cholesterol nodig). In het woord mineraalcorticosteroïde zie je al het woord mineraal.

Aldosteron reguleert de uitscheiding van zout (NaCl) via de nieren. Dus het bepaalt hoeveel zout er uitgescheiden moet worden. Zout en water zijn onafscheidelijk, bij een zoutmolecuul zie je dan een groot aantal watermoleculen. Dit betekent dat als je veel zout uitscheidt je ook veel water uitscheidt.

Zout reguleert de bloeddruk, verlies je veel zout en water dan daalt daarmee ook het bloedvolume en de bloeddruk. Het meeste natrium in het zout bevindt zich buiten de cellen, in de extracellulaire vloeistof : het wordt daar gehouden door de ‘Na/K pomp’ dit is een enzym die natrium uit de cel en houdt kalium in de cel pompt. Zo kunnen er via de celmembraan impulsen worden doorgegeven.

De hoeveelheid aldosteron zorgt zo voor meer of minder zout en vocht uitscheiding. Heb je een normale hoeveelheid aldosteron dan wordt er minder zout en vocht uitgescheiden, heb je te weinig aldosteron, dan wordt er teveel zout en vocht uitgescheiden en ruikt je urine waarschijnlijk naar een lekkere bouillon>zout!

Naast dat natrium in het vocht buiten de cellen zit, zit het ook voor een klein gedeelte ín de cellen. Als het aldosterongehalte laag zul je dan niet alleen vocht verliezen buiten de cellen, maar omdat natrium vocht aantrekt, ook het natrium wat ín de cel zit, uit de cel getrokken worden en kan de cel uitdrogen.

En dan zijn we er nog niet. Doordat natrium uit de cel getrokken wordt, raakt kalium in de stress ( de twee zijn graag bij elkaar) en gaat ook door de celmembraan naar buiten. Waardoor de elektrolytenbalans in de cel sterk verstoord is.

En dan komen we op het punt van histamine….

“Help, er is een tekort aan vocht en elektrolyten in de cellen……..”, riep Renine. (Ok, gewoon renine, het is geen meisje maar een enzym wat in de nieren geproduceerd wordt, maar je snap het idee).

Renine is onderdeel van het renine-angiotensine-systeem, wat een enzymcascade systeem is, het zorgt voor de afgifte van de nodig enzymen in een geval zoals deze. De renine wordt geactiveerd door mestcellen.

Renine merkt dus op dat er te weinig elektrolyten (en dus vocht) in de cellen is. hierdoor worden decapeptide, angiotensine I. Deze stoffen worden via het angiotensine-conversie-enzym (ACE)omgezet in angiotensine II. Hierdoor wordt er extra aldosteron uitgescheiden en de bloedvaten vernauwen zodat het zout en water opnieuw kunnen worden opgenomen ter hoogte van de nieren en het bloedvolume verhoogt. De bloeddruk stijgt.

Ok, histamine….de mestcellen worden dus geactiveerd zodra er te weinig vocht in de cellen is, hierdoor vormt renine angiotensine II. En het logisch te bedenken dat zodra de mestcellen geactiveerd worden er ook histamine vrijkomt. Voila, daar zijn je klachten.

Als er teveel aldosteron is, gebeurt er dus het tegenovergestelde: je houdt zout en vocht vast. Hierdoor ontstaat er oedeem, infiltratie door cellulitis, gewichtstoename, premenstruele zwelling van de borsten e.a.

Hoog histamine en cortisol

Je weet nu dus dat een verminderde aldosteronproductie zorgt voor uitdroging, stress en dus histamine verhoging. Deze histamine verhoging zorgt op zijn beurt weer voor veel stress, wat dan opgevangen moet worden met cortisol. Een ander heel belangrijke hormoon wat in de bijnieren geproduceerd wordt, mits de bijnieren goed werken, en dat deden ze waarschijnlijk al niet anders had je de verhoogde histamine niet gekregen. En zo zit je in een vicieuze cirkel.

Histamine is een ontstekingsmolecuul.
Cortisol, wat door de bijnieren aangemaakt en uitgescheiden wordt, is een ontstekingsremmende stof.

Deze twee stoffen moeten dus constant met elkaar het gevecht aan gaan. Iedere keer als de histamine onnodig stijgt, worden de bijnieren belast ze omdat steeds maar weer cortisol aan moeten maken.

Het kan ook zijn dat de bijnieren nog niet uitgeput waren maar dat er andere redenen zijn dat het histamine gehalte in je lichaam hoog oploopt. Darmklachten zijn een van de meest voorkomende oorzaken, maar er kan ook een genetisch verminderde productie van histamine afbrekende enzymen zijn.

Wat de oorzaak ook is, histamine kan de bijnieren erg uitputten. Op een gegeven moment zijn de bijnieren moe van al het produceren en spreek je van bijnier-uitputting. Er wordt dan te weinig cortisol aangemaakt en je bent moe, heel moe, je weet niet meer wat te doen. Een burnout en celuitdroging staan om de hoek….

Als je lichaam in een staat van ontsteking is met allerlei vage klachten maar je kunt je vinger er niet op leggen, zul je in eerste instantie niet doorhebben dat je vermoeidheid door histamine komt. Door ontstekingen hebben veel mensen pijn die zich uit kan breiden over heel het lichaam, vooral in de spieren en gewrichten.

Fybromyalgie is hier een goed voorbeeld van. De pijn komt en gaat en er lijkt geen patroon in te zitten. Na een bloedtest krijg je de mededeling dat je bloed normaal is en dat er geen aantoonbare tekenen zijn voor een auto-immuunziekte. Pijnmedicatie wordt ook zelden voorgeschreven, “want je klachten zijn niet zo ernstig..”.

Je kunt onder in je rug en in de nierstreek pijn hebben, maar onderzoek wijst niets uit. Testen op blaasontsteking geeft ook een negatief resultaat. Hartfilmpjes, niets aan de hand hoor. CTscan van de onderbuik: niks aan de hand.

Als je bijnieren overbelast zijn kun je een doffe pijn of een gevoel van warmte voelen in het streek bij de bijnieren, en de pijn/hitte wordt erger bij stress, oververmoeidheid, of als je bepaald voedsel eet. Er is geen specifiek punt wat gevoelig is als je er op drukt. Heb je deze klachten dan wordt je waarschijnlijk verteld dat het allemaal psychosomatisch is. (ik hoor dat helaas nogal vaak in mijn praktijk..)

Heb je een bijnieruitputting dan is de kans groot dat je door het verhoogde histamine voedselintoleranties hebt of hooikoorts. Heb je een lichte bijnieruitputting dan kunnen je klachten met de tijd steeds sterker worden, de bijnieren zullen dan minder hormonen produceren omdat ze geen seintje van buitenaf krijgen dat dit nodig is. De communicatie is verstoord. Er is dan o.a. te weinig cortisol om de ontstekingen die histamine veroorzaakt tegen te werken waardoor de situatie steeds verergerd.

Er is nu dus een tekort aan aldosteron en aan cortisol. Hierdoor worden er abnormale hoeveelheden mineralen, vooral natrium, uitgescheiden. Hierdoor krijg je een lage bloeddruk en laag bloedvolume. Waarschijnlijk heb je ook veel trek in zoute snacks, chips en gezouten nootjes.

Aangezien deze niet zo goed voor je gezondheid zijn, maar je wel zout nodig hebt, kun je beter groenten eten die rijk zijn aan natrium:

Kelp, groene en zwarte olijven, dulce (zeewier=), rode pepers, spinazie, snijbiet, bleekselderij, courgette.

Je kunt beter kaliumrijke fruitsoorten vermijden omdat deze de natriumuitscheiding bevorderen door de combinatie met suikers. Suiker droogt cellen ook uit. Gebruik geen tropisch fruit: o.a.:banaan, sinaasappel, mango, ananas en gedroogd fruit.
p.s. Als je een histamine reactie hebt op deze fruitsoorten weet je dus dat je te weinig vocht en natrium in je cellen hebt. Je zou dan na het eten van deze producten extra tafelzout in kunnen nemen.

Een handig hulpmiddel om het kalium /natrium gehalte in balans te houden is de app cronometer.com. Als je aldosteron laag is, wat je ook merkt aan een lage bloeddruk en histamineklachten verhoog je de natrium en kalium balans naar beide 1000mg per dag.

Aldosteron wordt in het ziekenhuis gemeten met een Zoutbelastingstest. Dit onderzoek wordt alleen gedaan bij vermoeden van teveel aldosteron. Wil je een tekort laten onderzoeken dan zou je een DHEA-S en/of cortisol onderzoek kunnen laten doen, dan weet je hoe je bijnieren functioneren.

Heb jij een burnout gehad of ervaar je nu veel stress?

Zorg dan goed voor je bijnieren, drink voldoende en zorg voor voldoende natrium inname.

Wil je de histamine in je lichaam verlagen en de reacties verminderen dan zijn zes dingen van belang:

Vermijd histamine rijke voeding en histamine vrijmakende voeding.
Onstekingsremmende voeding nuttigen: verbeter de verhouding omega-3 en omega-6 vetzuren
De bijnieren tot rust (letterlijk rust!) brengen zodat cortisol weer aangemaakt kan worden
De darmen helen zodat er voldoende diamine oxidase aangemaakt kan worden wat histamine afbreekt
De leverfunctie verbeteren zodat ook deze histamine voldoende af kan breken.
Mineralen en vitaminen aanvullen zodat enzymen aangemaakt kunnen worden en geactiveerd kunnen worden.

Wil je weten of ik je kan helpen? Bel dan tussen 10:00 en 12:00 uur voor een gratis kennismakingsgesprek van maximaal 15 minuten: 0613426644 of mail naar info@histamine-intolerantie.nl

Vond je dit artikel nuttig? Deel het dan gerust.

Bronnen:

Boek: Intracellular Messengers, C.M. Taylor
Mast cells: A unique source of renin
Histamine 3 Receptor Activation Reduces the Expression of Neuronal Angiotensin II Type 1 Receptors in the Heart

Histamine verlagende voeding

Om de mestcellen in je lichaam tot rust te brengen en ontstekingen te bestrijden zijn er 21 anti-histamine voedingsmiddelen die mestcellen op een natuurlijke manier stabiliseren. Sommige werken zo goed dat ze dezelfde werking hebben als chemische medicijnen.

Lees meer